W ostatnim czasie często poruszany jest temat budownictwa energooszczędnego. Energooszczędność istotna jest w kontekście globalnego ocieplenia i ściśle z nim związanego tematu emisji gazów cieplarnianych.

W ostatnim czasie często poruszany jest temat budownictwa energooszczędnego. Energooszczędność istotna jest w kontekście globalnego ocieplenia i ściśle z nim związanego tematu emisji gazów cieplarnianych. Przypuszczam jednak, że główną przyczyną dla której każdego z nas interesuje ten temat, jest ciągły wzrost cen nośników energii. Ciągłe podwyżki cen gazu, węgla i energii elektrycznej nie nastrajają optymistycznie. Wymuszają szukanie rozwiązań ograniczających zużycie energii. Jednym z nich jest budownictwo energooszczędne.

Zmiany przepisów i norm budowlanych
W Polsce budynki mieszkalne zużywają około 30 – 40% energii wykorzystywanej w kraju, z czego około 80% zużywane jest na ogrzewanie pomieszczeń i przygotowanie ciepłej wody. Przeprowadzone analizy wykazują ścisły związek standardu energetycznego budynku z jego wiekiem i technologią w jakiej został wykonany. W przeszłości przepisy budowlane nie stawiały zbyt wysokich wymagań dotyczących ilości zużywanej energii. Uważano, że energia jest tania i łatwo dostępna. Na zmianę tego sposobu myślenia miał wpływ pierwszy kryzys energetyczny w połowie lat 70. Stopniowo zwiększano wymagania związane z energooszczędnością budynków, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki ogrzewnictwa.

Nasuwają się dwa zasadnicze pytania

1. Jak przedstawia się racjonalność wykorzystania energii w budynkach już istniejących.
2. Czy nowo projektowane i budowane budynki są energooszczędne.

Problem racjonalnego zużycia energii został doprecyzowany w Rozdziale X Rozporządzenia Ministra Infrastruktury (1) . Wymagania dotyczące oszczędności energii i izolacyjności cieplnej przedstawiono w następujący sposób: „§ 328. Budynek i jego instalacje ogrzewcze, wentylacyjne i klimatyzacyjne powinny być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby ilość energii cieplnej, potrzebnej do użytkowania budynku zgodnie z jego przeznaczeniem, można było utrzymać na racjonalnie niskim poziomie.”

Energochłonność budynków określa się za pomocą wskaźnika sezonowego zapotrzebowania na ciepło EA – wskaźnik powierzchniowy [kWh/m2 rok] lub EV – wskaźnik kubaturowy [kWh/m3 rok], oraz wartością współczynnika przenikania ciepła U [W/m2K] dla określonych przegród budowlanych.
Gdy tak dużo mówi się o oszczędzaniu energii często mylnie zakłada się, że budynki nowo projektowane i nowo budowane są energooszczędne. Porównując parametry dla budynków z lat 70., 80., czy nawet 90., łatwo dostrzec istotne zmiany (tabela 1). Czy to jednak wystarczy?

Dla wielu z nas bardzo ważnym kryterium przy wyborze nieruchomości jest lokalizacja, lub cena metra kwadratowego powierzchni użytkowej. Coraz częściej zadajemy sobie także pytanie, ile będziemy wydawać na utrzymanie naszego nowego domu lub mieszkania? Jest prawdą, że wymagania zawarte w prawie budowlanym dla nowych budynków sprzyjają energooszczędności. Jest prawdą również, że zdecydowana większość obecnie wznoszonych budynków mieszkalnych realizowana jest przy ograniczaniu do minimum nakładów inwestycyjnych. Oznacza to, że w projektach spełnione zostają minimalne wymagania prawne, które z pewnością nie pozwolą osiągnąć podwyższonych parametrów związanych z energochłonnością budynku.
Istnieje duża szansa na zmianę tego stanu rzeczy. Wprowadzana w Polsce, Dyrektywa 2002/91/WE (2) w sprawie charakterystyki energetycznej budynków zapewni możliwość uzależnienia wartości nieruchomości od jej energochłonności. O energochłonność nieruchomości będziemy pytali coraz częściej, ponieważ to ona ma bezpośredni wpływ na przyszłe koszty eksploatacyjne. Jest to czynnik, wpływający na koszty ogrzewania, a co się z tym wiąże na nasze comiesięczne opłaty związane z utrzymaniem nieruchomości. Jedyną metodą na niższe rachunki jest budowanie budynków energooszczędnych. W przypadku budynków już istniejących konieczne jest poddawanie ich termomodernizacji. Certyfikacja budynków oprócz klasyfikowania i porównywania budynków pod względem energetycznym, pozwoli nam dokonywać świadomych wyborów. Przypuszcza się (na przykładzie państw, w których system certyfikacji już obowiązuje), że budynki energooszczędne będą stanowiły korzystniejszą ofertę na rynku nieruchomości.

Literatura:

(1)Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dn. 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późniejszą zmianą z dn. 15 czerwca 2002 r.)

(2)Dyrektywa 2002/91/WE (EPBD) dotycząca jakości energetycznej budynków, w Krajach członkowskich Unii Europejskiej obowiązuje od dn. 16 grudnia 2002 r. W Polsce ostatecznie obowiązywać będzie od 01.01.2009 r.